W orzecznictwie od lat utrwalonym jest stanowisko, iż w braku zgody jednego z rodziców na (konkretnie oznaczony z miejsca i daty) wyjazd turystyczny dziecka z drugim rodzicem wymagana jest zgoda sądu opiekuńczego wydana w trybie art. 97 § 2 k.r.o., która to zastępuje zgodą nieprzychylnego podróżom rodzica.

Problem pojawia się jednak wówczas, gdy mamy świadomość, iż drugi rodzic nie tylko nie zgodzi się na dany, planowany przez nas aktualnie wyjazd, ale także nie będzie zgadzać się na takie zagraniczne podróże w przyszłości. W takim wypadku zasadnym byłoby zwrócenie się do sądu z wnioskiem o wyrażenie zgody zastępczej na wyjazdy dziecka nie przekraczającego np. 7 lub 14 dni. Czy jednak taki wniosek jest dopuszczalny?

W mojej ocenie. Przeszkodą ponownie jest kazuistyczność postanowień sądowych oraz ich aktualność na datę orzekania. W każdej sprawie toczącej się w trybie art. 97 § 2 k.r.o., w której występowałam po stronie uczestnika postępowania („pozwanego”), zarzut niedostatecznego lub ogólnikowego sprecyzowania żądania odnosił sukces. Niemniej jednak raz zmuszona byłam zaryzykować. Konflikt pomiędzy rodzicami małoletniego dziecka był tak silny, iż jedynie w czasie trwającego niespełna 1,5 roku postępowania, udzielonych zostało osiem postanowień w przedmiocie zabezpieczenia zezwalających zarówno na poszczególne wyjazdy małoletniego z matką, jak również na wyrobienie paszportu czy nawet zmianę szkoły.

Zgodnie z treścią tego postanowienia, sąd zezwolił „na wyjazdy wypoczynkowe małoletniej X wraz z matką X poza granice Rzeczypospolitej Polskiej, nie przekraczające jednorazowego pobytu poza granicami kraju na 21 dni, w tym zezwolił na wyjazd małoletniej z matką do X, na okres nie przekraczający 7 dni – które to zezwolenie zastępuje zgodę ojca małoletniej”. Nadmienię, iż orzeczenie to jest prawomocne, dzięki czemu moja klientka bez konieczności każdorazowego zwraca się do sądu, podróżuje z małoletnią po całym świecie. Jak słusznie wskazał sąd I instancji: „Wyjazdy tego rodzaju związane z poznawaniem nowych miejsc i kultur bez wątpienia, poza tym, że pozostają atrakcyjne dla dziecka w aspekcie czysto rekreacyjnym, to również wpływają stymulująco na jego rozwój poznawczy, oraz poszerzają horyzonty myślowe dziecka w wieku małoletniej. Wycieczki tego rodzaju pozostają zatem korzystne dla dziecka”.